Terugblik trainingskamp Veteranen in Marbella

28 feb Terugblik trainingskamp Veteranen in Marbella

Op 08 Februari 2019 was het dan zover. Het veteranenelftal van Alexandria ’66 gaat op trainingskamp voor 4 dagen in het zonnige Marbella. De groep bestond uit 17 man en 1 man terplekke ( onze trouwe spits Henkie), helaas konden er een aantal spelers door omstandigheden niet mee op het laatste moment. Al met al een leuke grote groep die er zin in had.

Bij aankomst op het vliegveld (The Hague Airport) bleek alles keurig geregeld te zijn en waren we al ingecheckt. Na een korte vlucht van zo’n 3 uur kwamen we aan op het vliegveld van Malaga waar onze tussenpersoon ons al stond op te wachten met een touringcar. Een bus die we de gehele 4 dagen tot onze beschikking hadden. De voorspellingen vooraf waren best goed, droog, wat zon en een graad of 18. Bij aankomst bleek het allemaal toch iets anders te zijn namelijk een graad of 24 met een heleboel zon. Erg vervelend.

Vervolgens stopten we netjes voor ons Hotel (Hotel Fuerte Marbella) wat een prachtig Hotel bleek te zijn met een mooie entree en zo’n 250 kamers. Het ligt aan de boulevard en kijkt uit op het strand en de zee. Mooi terras, ligstoelen, buiten en binnen zwembad, tja wat wil je nog meer.

We waren iets aan de vroege kant en de kamers waren nog niet beschikbaar waarop we eerst naar de plek gingen waar we de komende dagen onze lunch en het diner zouden nuttigen. “Hestia”.Een gezellig tentje gelegen in het kleine haventje van Marbella. Daar kregen we van onze tussenpersoon onder het genot van een drankje te horen wat de planning was voor de rest van de dag en de komende dagen. We zijn per slot van rekening op trainingskamp dus zal er ook iets gedaan moeten worden. Na een heerlijk lunchbuffet gingen we terug naar het Hotel om in te checken. Op de net ingerichte kamers konden we ons even een beetje opfrissen om vervolgens naar de bus te gaan die ons naar onze eerste bezigheid van het weekend zou brengen. Voetgolf! Na een korte uitleg van onze gastheer daar waren we er klaar voor. De coach maakte 3 teams van 4 personen en 1 van 5.

Je zou denken dat het een eitje moet zijn voor de voetbalgoden die hun gehele leven al op het veld staan met een bal. Door sommige van ons werd het toch iets te makkelijk opgevat waardoor er scores omhoog kwamen waar onze gastheer nog nooit tegenaan gelopen was.

Eén tweetal presteerde het om op een gezamenlijke score uit te komen van 104 waar per persoon een aantal van 37/38 gemiddeld is. De meeste konden hier gelukkig wel gehoor aan geven waardoor het één en ander gecompenseerd werd. Al met al een hele leuke ervaring voor een ieder met veel zon en gelach en na afloop de prijsuitreiking en een aantal drankjes. Helaas kan er maar 1 de winnaar zijn.

1^e Regginio

2^e Mauppie

3^e Adil

Maar zoals men zegt het gaat om het meedoen en de gezelligheid en niet om het winnen. Met een hoop gelach keerde we met de bus weer terug naar het Hotel. Na deze enorme inspanning gingen de meeste even naar hun kamer om wat uit te pakken en uit te rusten. Na wat genuttigd te hebben op het terras van het Hotel was het tijd om naar “Hestia” te gaan om aan ons avond eten te beginnen.

Na het eten lekker kletsen en drinken om vervolgens even de stad te gaan verkennen of er nog leuke barretjes in de omgeving zijn. We kregen wat tips van het damesteam van Pinoké (Hockey) dat er een leuke karaoke bar in de buurt was. Mauppie had aan een half woord genoeg en had zijn zinnen op het zingen gezet en wilde volledige support en ondersteuning van het team. Daar aangekomen was er een klein tentje waar het goed druk was en inderdaad alleen maar karaoke werd getolereerd. De dames van Pinoké waren al in volle teug begonnen aan hun meest favoriete nummers.

Na een tijdje was het dan eindelijk de beurt aan Mauppie. Uit volle teug begon hij met de microfoon aan zijn hand het Nederlandstalige repertoire te blèren niet in de gaten hebbend dat ze bij voorbaat de microfoon al hadden uitgezet achter de bar. Ondanks dat was het een zeer gezellig avond/nacht.

De volgende middag zouden we een wedstrijd hebben om 16.00 uur tegen de plaatselijke veteranen, helaas kregen we te horen dat de heren niet voldoende mensen op de been konden krijgen. Barcelona kreeg hier lucht van en besloot direct om contact op te nemen aangezien zei het wel zagen zitten om tegen zulke kanjers een oefen pot te spelen. Na onderling overleg besloot Barcelona Messie en Suarez rust te geven waarop wij besloten het niet te doen aangezien we alleen tegen het sterkste team wilde spelen. Geen wedstrijd dus dan maar een training onderling.

Om half 11 in de ochtend best gevaarlijk aangezien een aantal mensen in de competitie ook al problemen hebben met die tijd.

De volgende morgen vroeg bij het ontbijt was het in het begin erg stil maar langzamerhand kwamen de heren 1 voor 1 binnen gedruppeld vol enthousiasme voor de ochtendtraining.

Het ontbijtbuffet was enorm uitgebreid en er was voor iedereen wel iets te nuttigen, zelfs voor de mensen met een dieet. Champagne stond er ook tussen maar was voor ons als echte sportmensen niet besteed.

Om half 10 stond onze bus te wachten voor het Hotel om het gehele team naar ons eigen stadion te brengen hoog in de bergen. Op 2 personen na (noem geen namen) was iedereen aanwezig om even lekker onder elkaar een leuk partijtje te spelen onder de knetterende zon. Na een leuke pot 8-8 hebben we nog even wat gedronken en zijn we weer met de bus richting Hotel gereden om met zijn alleen te gaan genieten van de lunch bij Hestia. Aangezien de wedstrijd niet doorging had een ieder de middag om zelf te besteden.

’s Avonds kwamen we weer allen tezamen om onder het genot van een drankje te eten en eventueel even voetbal te kijken. Vervolgens hebben we in het Hotel lekker bij de bar gezeten om te luisteren naar een liveband dat werd vervolgens zo laat dat een aantal mannen zijn blijven zitten en een ander groepje is nog even gezellig de stad in geweest.

Dag 3 op trainingskamp: Vroeg op voor het ontbijt om direct door naar de bus te gaan voor de trip naar Sevilla. Een lange busrit (3 uur) om een beetje cultuur te snuiven en een competitiewedstrijd bij te wonen van Sevilla. Een busrit met een staartje……..

We zijn direct na het ontbijt vertrokken met de bus om via de bergen (de toeristische route) naar Sevilla te gaan. Na een aardig stukje gereden te hebben stopte we even om te tanken en onze benen te strekken, sanitaire stop etc. Na wat gedronken te hebben op het terrasje buiten kwam de buschauffeur redelijk in paniek aangelopen en vroeg iemand om even mee te lopen met hem.

Waar het allemaal op neer kwam was dat de buschauffeur in al zijn stress de verkeerde benzine had getankt en dus iemand moest bellen om langs te komen zodat de tank leeggepompt kon worden. Door dit gebeuren betekende het dat we dus later aan zouden komen in Sevilla waar we afgesproken hadden met Henk. En dus ook minder tijd zouden hebben om Sevilla een beetje te verkennen. Voor ons geen reden om in paniek te raken, lekker weer, terrasje, spel kaarten, hapje drankje. Wij komen onze tijd wel door. Inmiddels was de desbetreffende persoon aangekomen en kon het overhevelen van benzine beginnen.

Om de tijd een beetje door te komen gingen een aantal mannen lekker in het zonnetje zitten, een paar begonnen sinds lange tijd weer eens te klaverjassen. Weer andere gaven hun benen wat beweging en besloten een stukje te gaan lopen voor zover dat mogelijk was. Binnen in het kleine restaurantje hadden ze lekkere ham door een dame netjes afgesneden en op het bord geplaatst. Iets wat er best in ging bij de heren.

Uiteindelijk na een uurtje of 2 was alles weer gereed om verder te rijden naar Sevilla. Nog een goed anderhalf uur flink doorgassen naar Sevilla, om de tijd te doden verdeelde we de bus in 2 groepen en begonnen we een muziekquiz onder leiding van Angelo. Maar voordat we daaraan konden beginnen had onze Ben eerst nog een paar moppen voor ons. Telkens als we de bus ingingen werd er eerst een mop door Ben verteld, meestal ééntje waar hij zelf voor dat het eind was verteld smakelijk om moest lachen. Afijn er waren wat mensen onder ons die toch een behoorlijke kennis van muziek hadden zei het met en zonder hulpmiddelen. Na de muziekquiz kwamen we eindelijk aan in Sevilla.

En jawel ook in Sevilla een prachtig zonnetje en lekkere temperatuur. Iedereen zijn spullen lekker in de bus gelaten om Sevilla een beetje te verkennen. Maar niet voordat we herenigd zijn met onze Henk. Angelo had inmiddels al contact met hem en begrepen dat Henk lekker met openbaar vervoer was gekomen en een Hotel had geboekt zodat hij lekker zijn biertje kon drinken op het terras. Iedereen aanwezig dus op zoek naar een leuk terras waar we wat konden gaan drinken en bijkletsen met Henk.

Na de nodige drankjes en wat gegeten te hebben moesten we terug naar de ontmoetingsplaats van de bus. Deze bracht ons richting stadion en zette ons eruit voor een gebouw, had iets weg van een winkelcentrum. We keken wat om ons heen en toen we onder het gebouw doorliepen stonden we plots voor het imposante stadion van Sevilla.

Zoals op de volgende foto te zien is met prachtige foto’s van oud spelers etc. Een heel gemoedelijke sfeer. Daar bleven we even wachten want Dick ging even de kaarten die besteld waren voor de wedstrijd ophalen. Na even kort wat rondgekeken te hebben besloten we om lekker naar binnen te gaan.

Chris, Patrick en Jerry hadden in een shop een leuk sjaaltje van Sevilla kunnen vinden.

Andy had een mooie toeter op de kop getikt bij één van de kraampjes die hij vervolgens bij de ingang gelijk weer in mocht leveren……

Nadat iedereen was toegelaten tot het stadion gingen we naar boven op zoek naar onze plaatsen.

Man, man, man wat was dat hoog zeg waar we zaten en dan een klein betonnen randje over om bij de juiste stoel te komen. Mensen met hoogtevrees hadden een slechte avond.

Leuke plekken naast het uit vak waar 10 hooligans stonden te juichen voor hun Eibar en wat gezinnen het wat hogerop zochten in het vak. Al met al een geweldige sfeer en het stadion liep langzaamaan vol met supporters. We hadden vooraf het clublied gekregen van Dick om te oefenen. Helaas was alleen het refrein blijven hangen “Sevilla, Sevilla, Sevilla”.

De wedstrijd op zich was eigenlijk 80 minuten lang van Sevilla kant niet om aan te zien. En Eibar kwam dan ook dik verdiend met 0-2 voor. Tot groot ongenoegen van het fanatieke publiek.

De ommekeer kwam op het moment dat nummer 10 van Sevilla zijn 2^e gele kaart kreeg. (zag je aankomen). Op dat moment gebeurde er wat in de koppies van de andere 10 en begonnen ze opeens te voetballen. En met succes want binnen 8 minuten was de stand gelijk getrokken met een enorme explosie van gejuich en gezang tot gevolg. Het werd bijna zelfs nog 3-2 wat gezien de wedstrijd niet echt verdiend was geweest. Al met al toch nog een heel leuk einde van de wedstrijd wat de andere 80 minuten meer dan goed maakte.

Wat erg leuk was om te zien is dat de uitsupporters werden bedankt en dat het Sevilla publiek klapten voor hun. Een sportief en mooi gebaar.

Het was inmiddels al aardig afgekoeld en donker geworden toen we het stadion verlieten. Maar wat een mooi schouwspel was het toen we buiten kwamen. Het gehele stadion compleet verlicht.

Daar kregen we het vanzelf weer warm van. Vervolgens liepen we met zijn allen richting verzamelpunt waar de bus ons vervolgens naar de stad bracht waar we ons onder de warmtestralers onder het genot van meerdere drankjes op konden warmen.

Na wat uurtjes lekker gekletst en gedronken te hebben was het tijd om richting de bus te gaan, we hadden namelijk nog een aardige terugreis voor de boeg. Drie uur terug richting Marbella.

Na een kort mopje van Ben en muziekquiz waren de meeste wel aardig uitgeteld en gingen bij de meeste van ons de luikjes even dicht. Om 0.400 ’s nachts arriveerde wij weer bij ons Hotel, een leuke mooie lange vermoeiende dag.

De laatste dag alweer, wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt. Nog 1x ontbijt in het Hotel en daarna uitchecken. Om vervolgens nog een laatste lunch te nuttigen bij Hestia en wat rond te neuzen voor wat souvenirtjes om mee te nemen voor het thuisfront.

Een laatste glimp op het strand en het mooie uitzicht. Nog een laatste foto van het zonnetje wat langzaam onderging.

Tijd om naar de bus te gaan richting het vliegveld. Wat een leuk mooi en onvergetelijk trainingskamp was dit.

Met mooie verhalen en herinneringen weer terug richting competitie. En hopen dat we beter uit het trainingskamp komen als menig eredivisie ploeg.

Mannen bedankt voor dit onvergetelijk avontuur wat tot in de puntjes was geregeld.

Dick, Richard, Reggie en Brian.

Tot slot nog wat punten die dit weekend voorbij kwamen:

1. Ben heeft zijn draai gevonden met zijn moppentrommel
2. Andy onze eigen Japanner met zijn camera, niemand was veilig
3. Wereldgoal van Lowie tijdens training
4. Dezelfde Lowie struikelt over een Spaanse molshoop op het kunstgras, de VAR zag er geen overtreding in.
5. Andy gestalkt door Afrikanen die hun houtwerk kwijt moesten
6. Mauppie vraagt ober om rietje (de gebaren besparen we u)
7. Patrick besteld omelet, ober vraagt met ham, Patrick antwoord en met ei
8. Maup (Sparta piet) raad bij muziekquiz als eerste “hand in hand” tot ergernis van Patrick